Wie is Sharon


Wie is Sharon?
Sharon is een meisje van 10 jaar en zij is lichamelijk en visueel gehandicapt als gevolg van hersenbeschadiging tijdens de zwangerschap en een lichte hersenbloeding na de geboorte.
Sharon is er één van een ééneiïge tweeling, haar tweelingzusje Joëlle is gelukkig gezond. Sharon is door haar spasmen in armen en benen motorisch erg beperkt en zit zodoende in een rolstoel en gaat elke dag met de taxi naar de Mytylschool in Roosendaal. Dit is een school voor kinderen met een chronische ziekte of lichamelijk handicap. Zij kan een paar stapjes lopen binnenshuis in de loopwagen en kan kleine stukjes fietsen op een driewielfiets. Sharon is door haar wilskracht en doorzettingsvermogen al verder gekomen als de artsen jaren geleden voorspeld hadden. Sharon begrijpt heel veel van wat je zegt alleen kan zij helaas niet terugpraten. Zij kan alleen korte woordjes zeggen zoals ja, nee en die. Ook kent zij redelijk veel gebaren waarmee zij haar spraak ondersteunt.

Waarom Dolfijntherapie

WAAROM DOLFIJNTHERAPIE?
Via internet lees je veel ervaringen met Dolfijntherapie, bijna alle kinderen die dit hebben gedaan hebben veel vooruitgang geboekt. Er zijn geen risico’s verbonden aan deze therapie (zoals bijvoorbeeld bij zuurstoftherapie bekend is dat kinderen evt. gehoorschade kunnen oplopen), hierom willen we met Sharon ook deze therapie gaan volgen om haar spraakontwikkeling verder te stimuleren en zo haar woordenschat te vergroten. Dit zou voor Sharon fantastisch zijn want dat zij moeilijk praat is haar grote frustratiepunt, veel mensen begrijpen haar daarom niet. De Dolfijntherapie is uitermate geschikt om spraak en concentratie te vergroten. Hiervoor moeten we naar het “Dolfin Training Centre” op curacao. In Nederland kunnen namelijk alleen kinderen met autisme en het Syndroom van Down dolfijntherapie volgen in het Dolfinarium in Harderwijk. De therapieën die Sharon nu wekelijks op school krijgt zijn gericht op behoud van functies, de dolfijntherapie zal haar mogelijkheden bieden om vooruit te gaan en dit is met normale therapie niet mogelijk. Helaas kost deze therapie heel veel geld en de verzekering vergoed dit niet.
Op 31 juli 2014 vliegen wij naar Curaçao en Sharon gaat hier gedurende twee weken de dolfijntherapie volgen. Wij zijn erg benieuwd naar de resultaten en houden jullie via deze blog op de hoogte.
Wij hebben tijdens het regelen van alles rondom de therapie nauw contact gehad met stichting Tess, dit is een stichting die kinderen helpt die dolfijntherapie willen volgen en deze zorgen ervoor dat de kinderen en hun familie gesponsord worden om de therapie te kunnen volgen. Sinds februari dit jaar hebben wij toestemming om op de wachtlijst te komen bij stichting Tess, zodat wij over ongeveer 3 jaar nogmaals naar Curaçao kunnen voor de dolfijntherapie.
Mochten jullie leuke acties hebben en nog een goed doel zoeken of gewoon een bijdrage willen leveren aan kinderen die dolfijntherapie willen volgen dan kan dit op het volgende rekeningnummer:

ING NUMMER:

NL05INGB0005109987. tnv Stichting Tess

zondag 24 augustus 2014

Zondag 24 augustus: Beetje jetlag vandaag!

Vrijdagmorgen 22 augustus na het ontbijt al onze spullen ingepakt en de koffers bij de receptie gezet. Toen nog even langs de boulevard bij Mambo beach gelopen en een ijsje gegeten. Nog even een drankje gedronken op het terras bij Cabana beach en om half 1 was het echt tijd om naar de receptie te gaan want om 13.45 zou onze taxi er zijn.
Maar om 13.00 zaten we nog bij de receptie en was er geen taxi te bekennen. Dus heeft een receptiemedewerker even voor ons naar het taxibedrijf gebeld. Ze gingen de reservering nakijken en even later werden we gebeld dat de taxi al wel onderweg was. En jawel om half 2 werden we uiteindelijk met een rolstoeltaxi opgehaald om naar het vliegveld te gaan.
Dag Kontiki Beach, tot de volgende keer!!



Om kwart over 2 kwamen we bij het vliegveld aan en konden we inchecken. Toen we onze koffers hadden afgegeven konden we gelijk al naar gate 1 om in te stappen ofwel boarden zoals dat zo mooi heet. Sharon konden we uit de rolstoel halen bij het vliegtuig en mocht op een klein smal rolstoeltje om tussen de vliegtuigstoelen naar onze stoelen te rijden. Dan overtillen en hup mevrouw zit prinsesheerlijk bij het raampje! De rest geïnstalleerd en klaar voor vertrek. Om ongeveer 16.00 uur vlogen we weer richting Nederland. En uit het raampje zagen we het zonnige Curaçao kleiner en kleiner worden. Tot over ongeveer 2 en een half jaar dachten we allemaal, want dan gaan we zeker weer terug voor nog een keer dolfijntherapie maar dan met stichting Tess waar we inmiddels op de wachtlijst staan.
We zien ons vliegtuig al staan als we bijna bij vliegveld Hato zijn.

Nog even wat eten in het vliegtuig en daarna proberen te slapen want het is een nachtvlucht en we komen als het goed is om ongeveer 6.30 aan op Schiphol!! Maar dit slapen valt nog niet mee zeg. Ik heb Feline op mijn buik liggen die maar steeds aan het draaien is. Joëlle naast mij kan de slaap ook niet vatten door alle bijgeluiden in het vliegtuig, haar geadviseerd om haar koptelefoon op te zetten en muziek aan te zetten. Dit werkte gelukkig. Ook Sharon naast papa was flink aan het draaien en vond het moeilijk om te slapen. Toch uiteindelijk nog even kunnen slapen maar niet langer als 2 uurtjes totaal, want om half 6 Nederlandse tijd gingen ze beginnen met het ontbijt delen dus moest iedereen weer wakker worden.
Om half 7 geland op Schiphol, een half uurtje eerder dan gepland. Een heel eind lopen voor onze koffers en daarna op weg naar de uitgang, kijken of Rien al is gearriveerd om ons op te pikken. En wat een verrassing als wij door de deuren komen zien we ineens niet alleen Rien staan, maar ook opa en oma die ons opwachten!!
De meiden zijn helemaal door het dolle heen en vliegen opa en oma om hun nek, wat een super leuke verrassing is dit! Gauw naar huis en gezellig met zijn allen nog wat gedronken bij ons en even de film en foto's gekeken die Sharon van het CDTC heeft gekregen.
Daarna gauw de koffers uitgepakt en na het middageten naar een verjaardag geweest. Gelukkig van het overbuurmeisje dus lekker dichtbij. Feline was de eerste die om half 7 naar haar bedje ging omdat ze zo ontzettend moe was. Om 20.00 uur gevolgd door Sharon, Joëlle en papa. En ik? Ik was helemaal over mijn slaap heen en heb nog allerlei dingen opgeruimd en de post uitgezocht van drie weken. Uiteindelijk om half 11 toch mijn bedje in en lekker slapen.
De meiden waren zo moe dat Feline vanmorgen om half 11 en Sharon en Joëlle om kwart over 11 wakker werden. Vandaag de hele dag een beetje gekke dag omdat je zo laat op staat. Vanmiddag nog even op kraam visite geweest bij het nieuwe buurmeisje wat anderhalve week geleden is geboren en daarna gezellig naar opa en oma om daar te gaan eten en om natuurlijk Jessie en Simba op te halen. Na het eten naar huis gegaan en de meiden wilden weer gaan spelen!! Maar toen was het toch echt bedtijd!! Toch een beetje een jetlag want de meiden konden toch niet zo goed in slaap komen. Dus besloten morgen een uurtje later op te starten en Sharon ook zelf naar school te brengen.
En als de meiden op bed liggen even achter de computer om mijn mail te checken. Allerlei afspraken komen dan weer voorbij en ook alle sporten gaan deze week weer beginnen. Dus weer volop in het gewone dagelijkse leven vanaf nu....
Maar we hebben drie weken zo ontzettend genoten van Curaçao dat we er weer helemaal tegenaan kunnen. Nu op naar Sharon haar operatie in september en deze week allerlei dingen daarvoor gaan regelen. Allereerst bellen voor de precieze datum morgen.
We houden jullie op de hoogte!!

Groetjes Pamela
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)