Dinsdag 12 augustus: even een dipje!!

Sharon had vandaag even een dipje, ze kon vanmorgen ook al moeilijk wakker worden en vertelde voor het eerst geen zin te hebben om uit bed te komen. Ook de therapie in het vooruitzicht kon haar niet vrolijk maken. Na het ontbijt bracht papa haar naar het CDTC en bij de start van de therapie begon Sharon te huilen en wilde niet mee naar binnen. Lisette nam haar toch mee en ging vol goede moed aan de slag, maar Sharon bleef binnen mopperen en pruilen. Dit gedrag werd genegeerd en Sharon moest gewoon opdrachten uitvoeren en als ze niets deed dan hielp Lisette haar. Sharon gaf een paar keer aan geen zin te hebben. Lisette vroeg hierop door waarom Sharon niet wilde maar daar kon Sharon geen antwoord op geven. Lisette gaf aan dat ´geen zin hebben´ geen goede reden is om niet te gaan oefenen dus gingen ze gewoon door. Toen omkleden om naar het dok te gaan en eenmaal buiten begon Sharon weer heel hard te huilen en de wielen van de rolstoel tegen te houden.
Wat vond ik het lastig om niet in te grijpen en mij er mee te bemoeien!! Maar inmiddels hebben we hier geleerd om negatief gedrag zoveel mogelijk te negeren alleen dan stopt het. Dat is ook fijn hier dat als je met bepaalde problemen zit je een gesprek kunt aanvragen met de psycholoog Paul en hij heeft ons zeker geholpen door ons bij bepaalde situaties een spiegel voor te houden en handvatten te geven om dingen op te lossen. Maar in de praktijk is dit nog niet makkelijk. Het huilen stond mij dan ook nader dan het lachen, want waarom deed Sharon nu zo dwars? Wat gaat er in dat hoofdje om? Maar ik draaide mij toch om en negeerde haar en ze werd gewoon meegenomen door Lisette en Anne naar het dok. Ook daar mopperde ze toch nog en liet ze een pruillip zien, maar gaandeweg de therapie vorderde liet ze toch af en toe een glimlach zien. Geleidelijk aan ging het beter en toen ze op het dok een spelletje kwartet gingen doen en Sharon won toen kwam er een grote glimlach en bij ons een zucht van verlichting!!! De boze bui was doorbroken en na de therapie kon Sharon weer lachen gelukkig.  Nu op naar morgen, kijken hoe het dan weer gaat.........

Joëlle ging met de kidsclub om half negen vanmorgen snorkelen vanaf het CDTC naar het strand, dit is best een stuk met een flinke stroming, maar gelukkig gingen ze met de stroom mee. Joëlle heeft inmiddels ook haar eigen snorkelset en flippers en sprong met begeleidster Gabriëlle en nog een jongen zo in het water. Achteraf vertelde ze dat ze met snorkelen een groene murene gezien had, dit is een soort slang die gevaarlijk kan zijn als je hem boos maakt of stoort. Brrr daar moet je toch niet aan denken!!

Vanaf  de dolfijntherapie waar sharon zit, snorkelt Joëlle richting de brug die je op de foto ziet.
Onder de brug door en dan nog een stuk verder rechts is ze bij het strand. Best een flink stuk snorkelen dus!!

Na de lunch ging Joëlle de mevrouw ophalen die haar haren verder zou vlechten. En jawel na anderhalf uur zitten was het eindelijk klaar!! Joëlle helemaal trots en die is er superblij mee.

De laatste vlecht en dan is het klaar!!