Wie is Sharon


Wie is Sharon?
Sharon is een meisje van 10 jaar en zij is lichamelijk en visueel gehandicapt als gevolg van hersenbeschadiging tijdens de zwangerschap en een lichte hersenbloeding na de geboorte.
Sharon is er één van een ééneiïge tweeling, haar tweelingzusje Joëlle is gelukkig gezond. Sharon is door haar spasmen in armen en benen motorisch erg beperkt en zit zodoende in een rolstoel en gaat elke dag met de taxi naar de Mytylschool in Roosendaal. Dit is een school voor kinderen met een chronische ziekte of lichamelijk handicap. Zij kan een paar stapjes lopen binnenshuis in de loopwagen en kan kleine stukjes fietsen op een driewielfiets. Sharon is door haar wilskracht en doorzettingsvermogen al verder gekomen als de artsen jaren geleden voorspeld hadden. Sharon begrijpt heel veel van wat je zegt alleen kan zij helaas niet terugpraten. Zij kan alleen korte woordjes zeggen zoals ja, nee en die. Ook kent zij redelijk veel gebaren waarmee zij haar spraak ondersteunt.

Waarom Dolfijntherapie

WAAROM DOLFIJNTHERAPIE?
Via internet lees je veel ervaringen met Dolfijntherapie, bijna alle kinderen die dit hebben gedaan hebben veel vooruitgang geboekt. Er zijn geen risico’s verbonden aan deze therapie (zoals bijvoorbeeld bij zuurstoftherapie bekend is dat kinderen evt. gehoorschade kunnen oplopen), hierom willen we met Sharon ook deze therapie gaan volgen om haar spraakontwikkeling verder te stimuleren en zo haar woordenschat te vergroten. Dit zou voor Sharon fantastisch zijn want dat zij moeilijk praat is haar grote frustratiepunt, veel mensen begrijpen haar daarom niet. De Dolfijntherapie is uitermate geschikt om spraak en concentratie te vergroten. Hiervoor moeten we naar het “Dolfin Training Centre” op curacao. In Nederland kunnen namelijk alleen kinderen met autisme en het Syndroom van Down dolfijntherapie volgen in het Dolfinarium in Harderwijk. De therapieën die Sharon nu wekelijks op school krijgt zijn gericht op behoud van functies, de dolfijntherapie zal haar mogelijkheden bieden om vooruit te gaan en dit is met normale therapie niet mogelijk. Helaas kost deze therapie heel veel geld en de verzekering vergoed dit niet.
Op 31 juli 2014 vliegen wij naar Curaçao en Sharon gaat hier gedurende twee weken de dolfijntherapie volgen. Wij zijn erg benieuwd naar de resultaten en houden jullie via deze blog op de hoogte.
Wij hebben tijdens het regelen van alles rondom de therapie nauw contact gehad met stichting Tess, dit is een stichting die kinderen helpt die dolfijntherapie willen volgen en deze zorgen ervoor dat de kinderen en hun familie gesponsord worden om de therapie te kunnen volgen. Sinds februari dit jaar hebben wij toestemming om op de wachtlijst te komen bij stichting Tess, zodat wij over ongeveer 3 jaar nogmaals naar Curaçao kunnen voor de dolfijntherapie.
Mochten jullie leuke acties hebben en nog een goed doel zoeken of gewoon een bijdrage willen leveren aan kinderen die dolfijntherapie willen volgen dan kan dit op het volgende rekeningnummer:

ING NUMMER:

NL05INGB0005109987. tnv Stichting Tess

dinsdag 19 augustus 2014

Dinsdag19 augustus: dagje Curacao noord

Vanmorgen weer op tijd ontbeten, samen met de familie Kuijpers. Hun laatste ontbijt hier want zij gaan vandaag weer naar huis. Na het ontbijt nog even een groepsfoto bij het strand en dan afscheid nemen. Bah dat is altijd vervelend, vooral voor de meiden want die gaan Sven en Danique deze dagen wel missen. Het waren echt hun speelkameraden geworden deze drie weken. Maar komt goed want als we in Nederland zijn gaan we zeker weer afspreken!!
Feline wilde absoluut niet mee op de foto,
dus de kleine meid ontbreekt hier!!

Om ongeveer kwart over 10 zijn we met de auto richting Westpunt gereden. Wel even wennen zo zonder TomTom op weg en weer ouderwets kaart lezen!!

Maar ging helemaal goed en onderweg kwamen we langs National Park Shete Boka . Dus besloten we even in dit natuurpark te gaan kijken.


Dit park ligt aan de kust en je kunt er de golven tegen de rotsen zien slaan. Ook kun je een grot bekijken. Ons werd aangeraden niet de grot in te gaan omdat deze ten eerste niet rolstoel toegankelijk is en ten tweede is hij best gevaarlijk met de golven dus het advies was om er niet met kinderen in te gaan. Je kon met de auto redelijk ver komen, bijna tot aan het einde van de rotsen. Met de auto een soort ´Parijs Dakar´ rit, want het is en heuvelig en een en al stenen en kuilen. De meiden lachten zich rot met al die hobbels!! Aan het einde even uitstappen en naar beneden kijken naar de golven, dat gaat best hard.  Vervolgens met de auto helemaal naar de andere kant van het park gereden en daar zijn alleen papa en Joëlle even uitgestapt, want dit stukje was niet begaanbaar voor Sharon en Feline. Wij hebben in de auto even gewacht. Ondertussen werd de lucht donkerder en donkerder en het begon ineens keihard te regenen. Gelukkig waren Joëlle en papa op de terugweg, maar helaas toch nog aardig nat geworden!!

















Hup in de auto en gelukkig hadden we handdoeken bij ons voor een evt zwempartij dus ze konden zich lekker afdrogen. Weer verder omhoog gereden richting Westpunt en helemaal bovenin nog even foto´s gemaakt.





Daarna doorgereden naar de Grote Knip, daar zijn Sharon en ik boven gebleven om te kijken en foto´s te maken en Rich is met de andere twee meiden de trap afgelopen naar het strandje. Joëlle en Feline zijn even het water ingeweest. Als je zo van boven naar beneden kijkt lijkt het op zo´n Bounty strand met mooie blauwe zee, geel zand en palmbomen!!



Van de Grote Knip naar de kleine Knip gereden, dit strandje zag er eigenlijk vergelijkbaar uit maar dan een stuk kleiner en knusser.


Van daaruit naar Playa Lagun gereden in de hoop dat hier een leuk restaurantje zou zitten om lekker even te lunchen. En jawel bij Playa Lagun zat een hele leuke Beach Bar waar je uitzicht had op het strandje. Dit strandje staat erom bekend dat er drie schildpadden leven, twee grote en een kleine. Deze gaan overdag de zee op en rond 17.00 uur komen ze weer terug en kun je ermee zwemmen, maar helaas hebben we ze niet gezien.
Lekker op het terras gezeten en er bleken een heleboel leguanen te zitten, enkele waren heel tam en kon je komkommer, sla en tomaat geven. Joëlle durfde dit wel en heeft 1 leguaan alle rauwkost gegeven wat wij bij ons broodje hadden!!




parkeerplaats van de Beachbar
ingang van de Beachbar










Na een lekkere lunch rond kwart over 3 weer in de auto gestapt naar het hotel. Via Willemstad weer terug gereden. Onderweg is er veel verschil te zien in huizen, er wonen toch ook veel arme mensen op Curacao. Het verschil tussen arm en rijk is hier erg groot, de huizen zijn of klein en vervallen of heel groot, een tussenmaat bestaat bijna niet.
Moe maar voldaan terug in het hotel, Rich nog even snel wat boodschappen gehaald en de meiden konden even spelen. Om half 7 op het gemak gegeten en daarna lekker slapen. Morgen weer vroeg eruit, want papa en Joëlle gaan een ochtend duiken en na de middag als ze terug zijn gaan we het zuiden van het eiland nog bekijken met de auto.


Groetjes Pamela

1 opmerking:

  1. Wat een prachtige foto's!!! We missen het nu al!!!! Groetjes Fam Hurmans

    BeantwoordenVerwijderen