Wie is Sharon


Wie is Sharon?
Sharon is een meisje van 10 jaar en zij is lichamelijk en visueel gehandicapt als gevolg van hersenbeschadiging tijdens de zwangerschap en een lichte hersenbloeding na de geboorte.
Sharon is er één van een ééneiïge tweeling, haar tweelingzusje Joëlle is gelukkig gezond. Sharon is door haar spasmen in armen en benen motorisch erg beperkt en zit zodoende in een rolstoel en gaat elke dag met de taxi naar de Mytylschool in Roosendaal. Dit is een school voor kinderen met een chronische ziekte of lichamelijk handicap. Zij kan een paar stapjes lopen binnenshuis in de loopwagen en kan kleine stukjes fietsen op een driewielfiets. Sharon is door haar wilskracht en doorzettingsvermogen al verder gekomen als de artsen jaren geleden voorspeld hadden. Sharon begrijpt heel veel van wat je zegt alleen kan zij helaas niet terugpraten. Zij kan alleen korte woordjes zeggen zoals ja, nee en die. Ook kent zij redelijk veel gebaren waarmee zij haar spraak ondersteunt.

Waarom Dolfijntherapie

WAAROM DOLFIJNTHERAPIE?
Via internet lees je veel ervaringen met Dolfijntherapie, bijna alle kinderen die dit hebben gedaan hebben veel vooruitgang geboekt. Er zijn geen risico’s verbonden aan deze therapie (zoals bijvoorbeeld bij zuurstoftherapie bekend is dat kinderen evt. gehoorschade kunnen oplopen), hierom willen we met Sharon ook deze therapie gaan volgen om haar spraakontwikkeling verder te stimuleren en zo haar woordenschat te vergroten. Dit zou voor Sharon fantastisch zijn want dat zij moeilijk praat is haar grote frustratiepunt, veel mensen begrijpen haar daarom niet. De Dolfijntherapie is uitermate geschikt om spraak en concentratie te vergroten. Hiervoor moeten we naar het “Dolfin Training Centre” op curacao. In Nederland kunnen namelijk alleen kinderen met autisme en het Syndroom van Down dolfijntherapie volgen in het Dolfinarium in Harderwijk. De therapieën die Sharon nu wekelijks op school krijgt zijn gericht op behoud van functies, de dolfijntherapie zal haar mogelijkheden bieden om vooruit te gaan en dit is met normale therapie niet mogelijk. Helaas kost deze therapie heel veel geld en de verzekering vergoed dit niet.
Op 31 juli 2014 vliegen wij naar Curaçao en Sharon gaat hier gedurende twee weken de dolfijntherapie volgen. Wij zijn erg benieuwd naar de resultaten en houden jullie via deze blog op de hoogte.
Wij hebben tijdens het regelen van alles rondom de therapie nauw contact gehad met stichting Tess, dit is een stichting die kinderen helpt die dolfijntherapie willen volgen en deze zorgen ervoor dat de kinderen en hun familie gesponsord worden om de therapie te kunnen volgen. Sinds februari dit jaar hebben wij toestemming om op de wachtlijst te komen bij stichting Tess, zodat wij over ongeveer 3 jaar nogmaals naar Curaçao kunnen voor de dolfijntherapie.
Mochten jullie leuke acties hebben en nog een goed doel zoeken of gewoon een bijdrage willen leveren aan kinderen die dolfijntherapie willen volgen dan kan dit op het volgende rekeningnummer:

ING NUMMER:

NL05INGB0005109987. tnv Stichting Tess

donderdag 21 augustus 2014

woensdag 20 augustus: autorit Curacao zuid

Vanmorgen weer vroeg opgestaan, om kwart voor 7, want Joëlle en Rich gingen een duikcursus doen. Om half 9 moesten ze zich melden en kregen ze eerst theorie.



Daarna gingen ze apparatuur en duikuitrusting aantrekken en vervolgens oefenen in het zwembad bij de duikschool. Hard oefenen met het ´klaren´ van de oren, duikbril leegmaken als er water in zit en het mondstuk onder water in en uit doen. Bij Joëlle ging alles prima tot ze haar oren moest klaren onder water. Verschillende malen geprobeerd te doen maar steeds schoot maar 1 oor open. Na overleg met de duikinstructeur toch besloten dat Joëlle beter de duik in open water niet kon maken, omdat zij dan teveel druk en pijn in haar oor zou krijgen onder water wat evt schadelijk kon zijn. Joëlle was hier erg verdrietig over en vond het vreselijk dat ze nu moest stoppen met de cursus en de echte duik niet kon maken. Uiteindelijk heeft Rich ook besloten om dan te stoppen en samen zijn ze weer naar het hotel gekomen. Dus het plan is nu om in Nederland haar ene oor even te laten nakijken bij een arts en dan proberen we het opnieuw om met haar te gaan duiken.
Nog even in het zwembad gezwommen en daarna gegeten. Om ongeveer half 2 zijn we met de auto richting het zuiden van het eiland gereden. Langs de Jan Thielbaai gereden, maar hier kon je alleen lopen langs en niet met de auto. Hier vonden we een Albert Hein, dus hier gauw nog wat lekkere dingen gehaald!!
Daarna verder naar beneden richting Caracasbaai, hier kwamen we echt door een villa wijk gereden met super grote en luxe huizen. Als we de loterij winnen weten wij waar we willen wonen!! WAUW wat een mooie grote huizen!! Op een uitkijk plek konden we mooie foto´s maken van de baai.





achter de Caracas baai zie je de spaanse haven liggen


Daarna richting Santa Catharina aan de oostkust gereden, maar dit was niet heel bijzonder. De weg stopte ineens zomaar en ging over in een onverharde weg!! Wij deze weg ingereden en wat we toen zagen was ongelooflijk, een soort vuilnisbelt langs deze weg. Iedereen had op verschillende plekken allelei puin, autobanden en afval gestort!! Ongelooflijk om te zien.
Dus op een gegeven moment weer terug gereden en besloten om nog een keer richting Willemstad te rijden. We wilden hier nog even shoppen voor een lange broek en een trui, want deze hebben we niet meegenomen! Volgens de weersvoorspellingen hebben we deze wel nodig als wij in Nederland aankomen zaterdag. Maar dit is gelukkig allemaal gelukt.

We zagen nog een groot Cruiseschip liggen vlak naast de pontjesbrug, maar toen we er foto´s van wilden gaan maken was dit schip inmiddels verhuisd naar een andere plek. Te ver weg voor ons om foto´s van te maken, helaas.
Tussen de winkels zag Rich ineens het hotel waar tante Marlous en Dennis in september gaan logeren als ze naar Curacao op vakantie gaan. Natuurlijk even een foto van gemaakt, want dan kunnen ze vast even kijken waar ze terecht komen!!
Om 18.15 weer richting het hotel gereden en toen was het alweer tijd voor het diner. Na het eten waren de meiden erg moe en zodoende gauw naar de kamer en lekker slapen!!

Groetjes Pamela
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)